W polityce, gdzie słowa ważą więcej niż gesty, a decyzje mają swoje podteksty, odejście Zuzanny Rudzińskiej-Bluszcz z funkcji podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości stawia więcej pytań niż daje odpowiedzi. Opublikowane w mediach społecznościowych oświadczenie zaskoczyło nawet tych, którzy śledzą bieg wydarzeń w resorcie z bliska. Rezygnacja nadeszła nagle – i w kluczowym momencie.
Dymisja w cieniu zmiany kierownictwa
Z komunikatu wynika, że decyzja była jej osobista – nie padły słowa wyjaśniające przyczyn odejścia. „Składam rezygnację” – ten lakoniczny komunikat wybrzmiał wyjątkowo głośno, właśnie dlatego, że nie towarzyszyły mu żadne oficjalne okoliczności. W tle tej decyzji rysuje się niedawna zmiana na szczycie resortu – Waldemar Żurek przejął obowiązki po Adamie Bodnarze, który wcześniej powołał Rudzińską-Bluszcz do zespołu. Trudno nie zauważyć, że dymisja nastąpiła zaledwie kilka dni po tym przesunięciu.
W swoim wpisie była wiceminister nazwała czas pracy w resorcie „fascynującą podróżą za kulisy funkcjonowania państwa” – zbyt osobistą, by była tylko oficjalną formułką. Nie była politykiem z pierwszych stron gazet, ale jej rola wewnątrz struktur ministerialnych nie była marginalna. Odpowiadała za kierunki zmian w newralgicznych obszarach prawa rodzinnego, w tym ochronę dzieci i rozwój systemu mediacji.
Reforma, która nie zdążyła zaistnieć
Wśród projektów, które miały stanowić przełom, znalazła się tzw. tablica alimentacyjna – narzędzie mające ułatwiać ustalanie wysokości alimentów w sposób prosty i przejrzysty, bez konieczności udziału sądu. Idea – pozornie neutralna – spotkała się z falą krytyki, która ostatecznie doprowadziła do wycofania projektu zaledwie dwa dni po jego publikacji.
Ten ruch pokazał, że nawet najlepiej zaplanowana reforma może przegrać w konfrontacji z opinią publiczną, niezależnie od intencji autorów. Można tylko domyślać się, czy projekt był przyczyną dymisji, czy jedynie elementem większej układanki. Oficjalnych powodów nadal brak. Wśród obserwatorów pojawiają się różne interpretacje – od domysłów o niezgodności wizji z nowym kierownictwem po te, które mówią o wypaleniu po intensywnych miesiącach pracy.
Polityka, która nie daje pewności
Choć rezygnacja odbyła się bez konferencji i fleszy, nie zabrakło w niej podziękowań – dla Adama Bodnara za zaufanie, a dla marszałka Hołowni za nominację „ekspercką, a nie polityczną”. To sformułowanie nie pojawiło się przypadkowo – wskazuje na potrzebę profesjonalizacji administracji państwowej, wolnej od doraźnych interesów partyjnych. W dzisiejszej debacie publicznej to rzadkość, która wymaga zaznaczenia, choćby mimochodem.
Do nowego ministra Waldemara Żurka skierowała kilka słów otuchy – bez deklaracji, bez warunków, ale z sugestią, że reformy powinny uczynić kontakt obywatela z wymiarem sprawiedliwości mniej opresyjnym, a bardziej zrozumiałym. To nie brzmi jak polityczna deklaracja – raczej jak głos osoby, która nie zamyka drzwi, ale zostawia za sobą pewien etap. I może właśnie dlatego ta rezygnacja wybrzmiała tak mocno – bo przyszła niespodziewanie, ale nie była pustym gestem.
