Choć unihokej nie cieszy się w Polsce taką popularnością jak piłka nożna czy siatkówka, to jego dynamiczny charakter i przystępność sprawiają, że coraz więcej osób decyduje się sięgnąć po kij i plastikową piłeczkę z otworami. Sport ten zdobywa zwolenników zarówno wśród dzieci i młodzieży, jak i dorosłych, oferując intensywną rywalizację oraz prosty system reguł.
Co wyróżnia unihokej? Zasady i podstawy gry
Unihokej rozgrywany jest na prostokątnym boisku o wymiarach 40 na 20 metrów, ograniczonym bandami o wysokości do 50 centymetrów. Drużyny liczą po pięciu zawodników w polu oraz bramkarza, który – co istotne – nie korzysta z kija, lecz broni głównie przy użyciu ciała i rąk. Mecz trwa 3 tercje po 20 minut, z przerwami między każdą z nich.
Podstawą gry jest manewrowanie lekką piłeczką z charakterystycznymi dziurkami przy pomocy plastikowego lub kompozytowego kija. Zawodnik może uderzać piłkę zarówno z ziemi, jak i z powietrza – pod warunkiem że nie unosi kija powyżej kolan przeciwnika, a kontakt nie stwarza zagrożenia. Niedozwolone są faule, gra ciałem, a także podbijanie piłki nogą – wolno ją co najwyżej zatrzymać, nie przekraczając przy tym dwóch kontaktów z rzędu.
Zmiany zawodników odbywają się w locie, co podkreśla szybki rytm spotkania i wymaga od graczy doskonałej kondycji oraz zgrania. W razie naruszenia przepisów sędzia może zastosować kary czasowe – najczęściej dwuminutowe – co w praktyce oznacza chwilową grę w osłabieniu. Poważniejsze przewinienia skutkują dłuższym wykluczeniem lub nawet wykluczeniem do końca meczu.
Różne oblicza unihokeja – odmiany i formy rozgrywek
Unihokej posiada kilka odmian, które różnią się przede wszystkim liczbą zawodników oraz charakterem gry. W wersji rekreacyjnej lub szkolnej bardzo często gra się trzy na trzy, bez bramkarzy, na mniejszych boiskach i z uproszczonymi zasadami. Ten wariant idealnie sprawdza się jako forma aktywności fizycznej w szkołach, bo wymaga minimalnego sprzętu i umożliwia równoczesne zaangażowanie dużej liczby uczestników.
Wersja oficjalna, stosowana podczas zawodów krajowych i międzynarodowych, rządzi się bardziej precyzyjnymi regułami. Międzynarodowa Federacja Unihokeja (IFF) dba o jednolitość zasad oraz rozwój dyscypliny na świecie, organizując m.in. mistrzostwa świata czy turnieje klubowe. W tej wersji zawodnicy muszą dysponować specjalnym obuwiem, strojem, a bramkarze – dodatkowymi ochraniaczami.
Ciekawą formą jest również unihokej grany na zewnątrz, choć wciąż rzadziej spotykany. Taki wariant przypomina streetball i często ma charakter nieformalny – przenosi emocje sportowe na boiska osiedlowe i szkolne place, promując aktywność fizyczną poza halą.
